Babalar ve Oğullar İvan Sergeyeviç Turgenyev (1818-1883):Avrupa’da ve ülkemizde eserleri ilk çevrilen 19. yüzyıl Rus yazarlarındandır. Dönemin Avrupalı bakış açısına sahip tek Rus yazarı olarak anılır. Rus toplumsal hayatını anlatırken aristokrat ve aydınları acımasızca alaya alır. Turgenyev adı, 1862’de yayımlanan ve nihilizmin simgesine dönüşen oğul Bazarov tipini yarattığı Babalar ve Oğullar romanıyla özdeşleşmiş gibidir. Ergin Altay (1937): Yusuf Ziya Ortaç’ın Akbaba dergisinde yayımlanan ilk öykü çevirisi (Zoşçenko) günümüze, son elli yılın en önemli Rusça çevirmenlerindendir. Dostoyevski ve Tolstoy kadar, Gogol, Gonçarov ve Çehov da Altay’ın yetkinlikle dilimize kazandırdığı yazarlar arasındadır. Kitaptan; I — Ne o, Pyotr? Hâlâ görünürlerde yok mu? Kırkını biraz geçkin bir beyefendi, 1859’un 20 Mayıs’ında şapkasız, toz içinde paltosuyla, ekose pantolonuyla … Şosesi üzerindeki hanın alçak verandasına çıkınca genç, tombul yanaklı, çenesinde sarı tüyler yeni yeni bitmiş, ufak gözleri donuk bakan uşağına böyle seslenmişti. Uşak, tek kulağında firuze küpesiyle; pomatlı, renkli saçıyla, kibar tavırlarıyla, kısacası, her şeyiyle tam bir zamane genciydi. Alçakgönüllü bir tavırla yola bakarak cevap verdi: “Yok efendim, gelen giden yok!” — Yok mu? diye yineledi bey. Uşak bir kez daha cevap verdi: — Yok efendim. Bey iç geçirip tahta sıraya oturdu. O, sıranın üzerinde ayaklarını altına almış, dalgın dalgın çevresine bakınarak oturadursun, gelin biz okurla tanıştıralım onu…